ارثیه
October 1st, 2010
<![CDATA[
/*
/*]]]]>*/
بعد
از جنایاتی که آلمانیها در جنگ کردند، به
خصوص نسلکشی گسترده یهودیان، نسلی به
دوران رسیدند که وارث بدنامی بزرگ پدرانشان
بودند.
این
نسل از رفتاری که پدرانشان در جنگ و به
خصوص رفتارشان با یهودیها داشتند، به شدت
ناراضی بودند و آن را تقبیح میکردند و
به نوعی از آن خجل بودند. آنها
انگیزههای نسل قبل را در این نوع رفتارها
نمیفهمیدند و نسبت به آن موضوع میگرفتند.
شرمندگی
از رفتار پیشینیان، در نسل جوان و به خصوص
تحصیلکرده آلمان هنوز هم کمابیش دیده
میشود.
در
یکی از جلسات مدرسه، مادر یکی از همکلاسیهای
شایان، وقتی دید که ما آلمانی نمیفهمیم،
بعضی نکات مهم را برایمان به انگلیسی
توضیح داد. آخر سر هم
پیشنهاد کرد که وقتی با هم بیرون برویم
که بچهها با هم بازی کنند. یکی
دو هفته پیش با هم و به اتفاق بچهها رفتیم
جنگلی نزدیک خانه.
میگفت
که ما به دلیل رفتاری که نسل قبلمان با
اقلیتها و به خصوص یهودیها داشتهاند،
اصرار داریم که خارجیها را تحویل بگیریم.
تعریف کرد که پدرش دکتر
بوده و در یکی از کورههای آدمسوزی
مسئول. او بوده که تعیین
میکرده چه کسی الان باید بمیرد و چه کسی
باید هنوز کار کند و میتواند بعدا بمیرد.
میگفت که خوب شد که پدر
بزرگش قبل از تولد او از دنیا رفته است،
و گرنه نمیدانست که چگونه باید در چشمان
پدربزرگش نگاه کند و نفرتش را مخفی کند.
نسل
بعد از ما، درباره ما چه فکر خواهد کرد ؟
]]>
Posted in Uncategorized | Comments (1)
October 19th, 2010 at 1:45 pm
نگاه خواهند کرد نسل بعد از ما به ما.